တူစက္ခါမွရြာပါမုိး

တိမ္ညိဳရီမိႈင္း သီကာဆုိင္းလုိ႔
ရွစ္တုိင္းရပ္ခြင္ ညိဳေမွာင္ဆင္ဆဲ။
၀သန္ဆုိေတး ေလႏုေအးႏွင့္
သူေျပးထြက္ခြာ  သည္ခ်ိန္ခါ၀ယ္
ရင္မွာတမ္းတ ပူေသာကကုိ
လြင့္က်ေပ်ာက္ေစ မုတ္သုန္ေလျဖင့္
ေအးေစႏုိးႏုိး ေမာင္ေမွ်ာ္ကုိးမိ ။
တိမ္ခိုးေစရာ လြင့္ေမ်ာပါသြား
သူ႔အပါးက ငါ့အားထားကာ
ေပါင္းသဟာနဲ႔ တိမ္းခြာေရွာင္ရင္း
တိမ္ျမဴႏွင္းခိုး သူအားကုိးကာ
လြင့္တုိးပါလ်က္ ေလမုိးသက္ျဖင့္
ဘ၀ဂ္ထိတုိင္  တက္လွမ္းပုိင္စြာ
အႏုိင္ယူေျပး ေမာင့္မွာေဆြးေပါ့
မုိးေျပးနဲ႔တူ သူေပ်ာက္ကြယ္။
ထုိမွတဖန္  ၾကမၼာျပန္ေပါ႔
ေ၀ယံတစ္ခြင္ ညိဳေမွာင္ဆင္ဆဲ
တူယွဥ္တြဲခုိင္ တိမ္ေလစုိင္ႏွင့္
ဆြဲကုိင္ရစ္လွည့္ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ခံ
စုန္ေလျပန္လွ်က္ ေလမုိးသက္ျဖင့္
ေပါင္းဖက္လွ်ပ္၀င္း သူဖန္ဆင္း။
 ဂ်ိဳးဂ်ိမ့္သံေပး ပ်ံ႕သင္းေအးျမ
မိႈင္းျပတစ္ခြင္ ထက္ေကာင္းကင္တြင္
ခုပင္ထစ္ခ်ံဳး ရြာေလဦးငဲ့
သူပုန္းေရွာင္ရာ ျပန္လာပါမွ
 ၾကင္နာကုိယ္စီ ေ၀မွ်သီလုိ႔
ေပြ႔ခ်ီရင္ၾကား သူ႔ပါးျပင္ထက္
ေမႊးၾကဴလွ်က္ႏွင့္  တူစက္ခါမွရြာပါမုိး…

အခ်စ္ရြာေလး(ကိုစိုးေလး) ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။